O3.IX

Scorpius

Wszyscy spoglądali na niego podejrzliwie. Scorpius szczerze tego nie lubił, chociaż znał powód - był synem śmierciożercy.

Zaczęła się druga godzina lekcji i profesor Blea kazał przeczytać fragment o animagach. Scorpius starał się, by jego mina wskazywała chociaż pozory zainteresowania i skupienia, ale myśli mu uciekały. Marzył, by móc już być w dormitorium Slytherinu.
— Scorpius?
Dźwięk własnego imienia wypowiedzianego przez profesora przywołał go do rzeczywistości.
— Tak?
— Pytałem, jakim według ciebie byłbyś animagiem. Pamiętaj, że zwierze będzie odzwierciedleniem twojej osobowości.
Poczuł się obnażony i zdenerwowany. Otworzył usta i wyrzucił z siebie pierwsze, co mu przyszło do głowy.
— Czymś wolnym.
Profesor Blea uniósł brew i przez jedną sekundę Scorpius myślał, że go wyśmieje.
— Interesująca odpowiedź.
Gdy zadzwonił dzwonek kończący lekcje Scorpius energicznie chwycił torbę i wybiegł z klasy.

03.IX

Discordia

W Wielkiej Sali czuła się jak intruz. Podeszła do stołu Ravencalaw i usiadła przy Nathanie.
— Kiepsko wyglądasz.
Skinęła głową, starając się nie okazywać zaniepokojenia.
— Umówiłem się z Victorem Stoff. Głupio, by było, gdybym tak łatwo dał mu się uwieść — kontynuował z figlarnym błyskiem w oku. — Może powinienem go olać? Wszyscy wiemy, że jest okropnym dupkiem. — Uniósł ręce w geście poddania. — Co jednak nie zmienia faktu, że strasznie mnie pociąga — urwał gwałtownie, uświadamiając sobie, co właśnie powiedział. — Chyba straciłem rozum. Prędzej czy później musiało do tego dojść.
Gapił się na blondynkę, jak sroka w gnat.
Przez kilka długich sekund milczeli, a potem Discordia podjęła temat.
— Dobra, już dobra. Gdzie się umówiliście?
Jego uśmiech poprawił jej nastrój, lecz zarazem ogarnęło ją jeszcze większe zdenerwowanie i poczuła mdłości.
— Mam wybrać miejsce. — Jego słowa mogły wydać się oschle, gdyby nie łagodny ton i empatia malująca w brązowych oczach.
— Może przy wieży Gryffindoru? Tam jest pusty pokój, a w czasie lekcji nikt wam nie przeszkodzi.
Wyciągnęła rękę z iPhone'em, a gdy stukała w dotykowy ekran, Nathan otoczył ją ramieniem.
— Jesteś genialna!
Discordia się uśmiechnęła. Choć na chwile mogła zapomnieć o problemach z Score.




-------------------------




JEŻELI SIĘ ZAWIEDLIŚCIE, TO PRZEPRASZAM I DZIĘKUJE, ZE WGL PRZECZYTAŁAŚ/ES :D

<dopiero się uczę pisać takie opowiadania, sorry jak są jakieś błędy >
Nie jest to kopia "Kwasu Pokolen" ponieważ JA wymyśliłam postać Discordi.